κεκροτημένως

κεκροτημένως (Α)

επίρρ. (για το ύφος τού λόγου) σφυρηλατημένα, τεχνηέντως, κομψά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κεκροτημένος, μτχ. παθ. παρακμ. τού κροτῶ «χτυπώ»].